Μικρές Απουσίες

Τα βροχερά απογεύματα του Σεπτεμβρίου,

στ' αριστερά του λαιμού,

εκεί που έρωτες αναστημένους φώλιαζε η ανάσα σου,

ανεμοστρόβιλοι ξυπνούν και με ταράζουν.

Μικρές απουσίες οι δαγκωματιές.

Τόσα σημάδια καμωμένα από θάνατο τριγύρω

κι εγώ σ' ένα ρετρό τοπίο,

να καμώνομαι πως σε γεννώ ξανά.

Έχεις ακόμα τρεις μέρες ν' ανατείλεις.

Μη λησμονήσεις τις ανοιχτές κουρτίνες 

κι εγώ ορκίζομαι,

πως θα θυμάμαι όλα τα λάθη σου.

13.9.2010

Ν.Μ.Σ.