29.5.10



Δίχως Τόκο


Μη νομίσεις δεδομένο το κορμί μου. 

Τα μάτια μου ανήκουν στο κενό,

τοίχοι ζηλέψαν τα αυτιά μου

κι η φωνή μου πουλημένη στο παζάρι όσο – όσο.

Ν' αγγίζω δεν μου έμαθαν οι ξένοι εραστές,

μα γεύτηκα του κόσμου όλο το γαλάζιο,

που κρυφά σκορπίζεται τις νύχτες στα σεντόνια

και λιγώνει τα όνειρά μου.

Μη νομίσεις δεδομένο το κορμί μου.

Δανεικό είναι για 'σένα 

(και για 'μένα,

που προδίδουμε παρέα την ψυχή μου).


29.5.2010

Ν.Μ.Σ.






















































21.5.10




Χαμένος Χρόνος

Για τον χαμένο χρόνο θα πενθήσω

τις επόμενες τρεις Κυριακές μου

- χάνοντας χρόνο απ' το παρόν -

για τις απούσες στιγμές τις ζωής μου.




10.5.2010

Ν.Μ.Σ.




































13.5.10


Ρε Μινόρε


Σε φόντο λασπωμένο

συγκρούονται οι φθόγγοι μου

και μυστικά ξεδιάντροπα προδίδουν,

για τον αχόρταγο τον πόθο της ζωής μου.


Εγώ.


Πλασμένη από πηλό και ψευδαισθήσεις,

με όνειρα πνιγμένα στο βυθό του ρε,

το χέρι μου αρνούμαι

στις παύσεις να σηκώνω.

Μ' αφήνομαι παθητικά σχεδόν,

σε κλίμακες ελάσσονες να πέφτω,

για μια στιγμή μονάχα, να νιώσω πριν χαθώ,

πως ήμουν ζωντανή.


Ν.Μ.Σ.

13.5.2010



























5.5.10


...

Μέσα μου κολυμπά

σαν απογοήτευση παραμυθιού,

μια φωνή αναπάντεχα πένθιμη.

Για όλους εμάς δε γράφτηκε η τύχη,

παρά τοίχοι μας κυκλώνουν ζοφεροί

κι ανυπέρβλητοι,

ενώ ο κόσμος μου πεθαίνει

τα μεσημέρια του Μαγιού,

μέσα σε θλίψη,

ώρες που καίει ο οισοφάγος.

Τι φτιάξαμε οι άνθρωποι για 'μας;

Μικροί θεοί κι άρρωστοι δολοφόνοι

γεννηθήκαμε.

Νιώσε.

Δες.

Άκου.

Όλα στο μάταιο γυρίζουν και στο πουθενά.


5.5.2010

Ν.Μ.Σ.


























Νύχτα αλλαγών


Νύχτα αλλαγών προμηνύεται ετούτη ·

ανέσπερων και τριανταφυλλί αναμνήσεων.

Αφουγκράσου.

Στέρεψαν τα βλέμματα

και μοιάζουν όλοι τους κενοί,

μες στους μανδύες.

Μην ταράζεσαι απόψε.

Όλο το φως σπίθες θα γεννήσει,

κι αμαρτωλές οι λέξεις,

καθώς θα γίνουν τα κουρέλια

(που με φροντίδα περισσή βαστάς εκεί,

ανάμεσα στα σκέλια),

παρανάλωμα.


Κι όλα θ' ανθίσουν ξαφνικά.


Πικραμύγδαλα και λεμονανθοί,

η γεύση απ' το νέκταρ

κι όλοι θα μεθάμε με κούφιες υποσχέσεις

κι ιδρώτα αλμυρό,

γιατί η πείνα δε λυγίζει αντιστάσεις.

 

Ξέρεις;

Το αύριο ξημέρωσε εντός μου

κι ο Ήλιος ανατέλλει πάλι,

μια νύχτα σαν κι αυτή.

Μια νύχτα αλλαγών.


5.5.2010

Ν.Μ.Σ.





























































3.5.10



1+1


Αριθμοί

σε ζαλάδα πρωινού hangover.

Λέξεις, λέξεις, 

σε γαϊτανάκι σατανικών συμπτώσεων

και τζαζ μουσικών.

Ένα, δυο, τρία.

Δυστυχισμένα τα πάθη των ανθρώπων 

που πραγματώνονται τη νύχτα ·

δυστυχισμένα και των αριθμών,

που ολοκλήρωση δεν βρίσκουν ποτέ.

Απολυτότητα.

Ένα κι ένα κάνουν δύο.

Ποτέ ένωση.

Ενώ 'συ,

επιμένεις στο δύο κι ενίοτε στο τρία.


3.5.2010

N.Μ.Σ.