22.6.10



ΑΝ...

(ν)

ΑΝ...


              ΑΣ  σωπάσω...












5.6.10


Σιγή


Λείπουν οι κόρες απ' τα μάτια

κι οι γιοι μου όλοι σ' έναν πόλεμο ριχτήκαν.


Δε μετανοιώνω για τα νιάτα

που έθαψα στον κήπο.


Οι πράξεις σαν αυτόπτες μάρτυρες,

κρυφά χαμογελούν πίσω απ' τις κουρτίνες.


Τόποι αφιλόξενοι ετούτοι

κι ο μόνος συνομιλητής, ο κόμπος στο λαιμό μου.


Λάθος ημέρα ξημέρωσε πάλι

κι οι καμπάνες ξεχάσαν να σιγήσουν.


5.6.2010

Ν.Μ.Σ.










































1.6.10



Θέλω να γεννήσω το δρόμο που θα με φέρει εκεί κουλουριασμένη στα πόδια σου σαν γάτα να σκουπίζω τα μαλλιά μου κι οι σταγόνες να στάζουν στις ρώγες μου κι εσύ να πίνεις να μεθάς και να κερνάς τραγούδια με τη γλώσσα του σώματος και φωτιά να παίρνουν οι τοίχοι που δροσίζουνε την πλάτη μου όταν με σπρώχνεις κι είναι στήριγμα μοναδικό κι ύστερα θέλω

θέλω

θέλω να στερέψει όλο το Aιγαίο που φυλάσσει το νησί σου να μη με ζαλίζουν πια τα καράβια σου κι οι ώρες από ατέλειωτες να μηδενίζονται στο λιμάνι που προστάτευσε εξάρσεις κι αδυναμίες γιατί καλή στα ψέματα δεν είμαι και δικαιολογίες πρόχειρες δεν έχω όταν συμβαίνουν τα απρόοπτα κι ύστερα θέλω

θέλω να γεμίσεις τα κενά που μου ανοίγεις κι ύστερα θέλω να πας στο διάολο.-