Σιγή

Λείπουν οι κόρες απ' τα μάτια

κι οι γιοι μου όλοι σ' έναν πόλεμο ριχτήκαν.

Δε μετανοιώνω για τα νιάτα

που έθαψα στον κήπο.

Οι πράξεις σαν αυτόπτες μάρτυρες,

κρυφά χαμογελούν πίσω απ' τις κουρτίνες.

Τόποι αφιλόξενοι ετούτοι

κι ο μόνος συνομιλητής, ο κόμπος στο λαιμό μου.

Λάθος ημέρα ξημέρωσε πάλι

κι οι καμπάνες ξεχάσαν να σιγήσουν.

5.6.2010

Ν.Μ.Σ.