Ρε Μινόρε

Σε φόντο λασπωμένο

συγκρούονται οι φθόγγοι μου

και μυστικά ξεδιάντροπα προδίδουν,

για τον αχόρταγο τον πόθο της ζωής μου.

Εγώ.

Πλασμένη από πηλό και ψευδαισθήσεις,

με όνειρα πνιγμένα στο βυθό του ρε,

το χέρι μου αρνούμαι

στις παύσεις να σηκώνω.

Μ' αφήνομαι παθητικά σχεδόν,

σε κλίμακες ελάσσονες να πέφτω,

για μια στιγμή μονάχα, να νιώσω πριν χαθώ,

πως ήμουν ζωντανή.

Ν.Μ.Σ.

13.5.2010