...

Μέσα μου κολυμπά

σαν απογοήτευση παραμυθιού,

μια φωνή αναπάντεχα πένθιμη.

Για όλους εμάς δε γράφτηκε η τύχη,

παρά τοίχοι μας κυκλώνουν ζοφεροί

κι ανυπέρβλητοι,

ενώ ο κόσμος μου πεθαίνει

τα μεσημέρια του Μαγιού,

μέσα σε θλίψη,

ώρες που καίει ο οισοφάγος.

Τι φτιάξαμε οι άνθρωποι για 'μας;

Μικροί θεοί κι άρρωστοι δολοφόνοι

γεννηθήκαμε.

Νιώσε.

Δες.

Άκου.

Όλα στο μάταιο γυρίζουν και στο πουθενά.

5.5.2010

Ν.Μ.Σ.