17.2.10





Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ. Θα 'θελα να 'χα το δωμάτιο με την ηχομόνωση, που πάντα ονειρευόμουν και να ουρλιάζω σαν τρελή, μήπως και βγεις από μέσα μου. Σε μισώ, γιατί με κάνεις να μισώ τον εαυτό μου. Να χάνω την αξιοπρέπειά μου, ακόμη και ν' αμφιβάλλω για την αντίληψή μου. Δεν είμαι τρελή. Είναι που τη μια ντύνεσαι πλημμυρίδα και με σκεπάζεις και την άλλη άμπωτη και μου τραβάς όλη τη ζέστη. Δεν θέλω να ιδρώνω πια. Έχω πετάξει από χθες την κουβέρτα και τις πυζάμες. Γρονθοκοπώ το στρώμα και σε μισώ. Σε μισώ, που με το μισό μου παίζεις. Σε μισώ μ' όλο το μίΣΟΣ που γεννάει η ψυχή μου. Σώσε την ψυχή μου...
Αλλά αυτό, όπως λες, είναι δική μου δουλειά. 









Σε μισώ.