Γλυκόπικρο

Δε σου είπαν την αλήθεια, ξένε.

Έφυγαν τα τρένα

κι έδεσαν τα πλοία στo λιμάνι.

Ξέρω.

Στάζεις θλίψη.

Βγαλ' τα ρούχα, θ' αρρωστήσεις

κι είναι θανάσιμος ο μισεμός.

Υποφέρεις που δεν πρόφτασες

κι ανατριχιάζεις.

Μα είναι τόση η ομορφιά σου,

σαν ανθισμένη νεραντζιά!

Κι η γεύση σου γλυκόπικρη, σα νοσταλγία.

Είμαι εδώ.

Να βγάλω ήλιο,

να ρίξω δίχτυα να τραβήξω την εικόνα μου,

που 'χει ναυαγήσει στο μυαλό σου 

και λιμνάζει.

Και μετά,

θα ράψω απ' το γκρι σου, 

της ζωής σου το κουμπί το ξηλωμένο.

Μη φοβάσαι.

Είμαι εδώ.

6.1.2010

Ν.Μ.Σ.