Τώρα πια

...δεν σου κρύβω αθωότητα στα μάτια

παρά μια βιαστική όψη,

σε δυο νομίσματα

κι αβεβαιότητα.

Θα σου γελάσω πάλι,

χάμω,

στην άμμο που μας γέννησε

κι ανάστημα θα ορθώσω

στο κύμα που μας γκρεμίζει κάθε τόσο.

Αχ αγαπημένε μου!

Θα μετρήσω ως το τρία

κι ύστερα βγες.

11.11.2011

N.M.Σ.