9.2.11


ς




Σίγμα τελικό

Τ' όνομά σου,

 λίγα γράμματα στη σειρά

 να δαγκώνω.

Φραγκοστάφυλο γεύομαι στο τελικό σου σίγμα

και τα παρθένα χείλη μου γεμίζω μ' αίμα.

Πόσες λέξεις πεθαμένες στον παράδεισο του όμικρον

γυρίζουν σαν ρούχα ακάθαρτα,

αμόλυντες να βγουν;


Ανάσταση.


Ανάγκη να προφέρω με συνείδηση,

όσα δεν πρόσφερα ποτέ σε σώμα.

Για ένα όνομα μισό.


9.2.2010

Ν.Μ.Σ.