Μαζί

Δέντρο μπολιασμένο από χρόνια εμείς.

Εγώ λεμονανθοί και πορτοκάλια εσύ 

στα κλαδιά του.

Και τώρα,

πώς να ξεντυθώ της ένωσης τον πόθο;

Σαν μάτια φεγγοβολούν τα δάχτυλα

κι η γεύση μου χαϊδεύει νότες λάγνες.

Προϋπήρχες,

μα θα εκπνεύσουμε μαζί.

11.11.2010

Ν.Μ.Σ.