Ματαιοπονίες

Πρωτόγαλα μου στάζουν οι θηλές

κι ας πέθανε στον τοκετό η Ελπίδα. 

Είναι το στήθος μου γεμάτο κρίνα.

Πασπάλισα με ζάχαρη,

ο Ήλιος να βυζάξει,

μήπως ξεφύγει απ' το γήρας του καιρού.

Πόσο λαχτάρησα το φως ν' αγγίξω!

Τώρα που οι αχτίδες λιποτάκτησαν ξανά,

στων σκοταδιών το ξημέρωμα θα ελπίσω

και στο ημέρωμα μίας Σελήνης στρίγγλας.

14.10.2010

Ν.Μ.Σ.