25.2.10



Tι να πω; Γέμισαν οι λέξεις μαχαίρια

και δόντια κοφτερά και νύχια

να γδάρουν τις συνήθειες του νου

κι εμένα την ίδια αν είναι δυνατόν

ν΄ απαρνηθούν τη Μάνα

κι άσωτη αλήτικη ζωή να διασκεδάζουν

τις μεταμεσονύχτιες στιγμές τους

και τις φανφάρες των απόηχων 

ανδρών επιφανών.

Πάσα γη τάφος για 'μένα.


Ν.Μ.Σ.

25.2.2010