Της μιας βραδιάς

Κι έτσι γίναμε στη συνείδηση του κόσμου,

οι γυναίκες της μίας βραδιάς.

Ίσως μας πουν ερωτευμένες, εγωπαθείς ή απελπισμένες.

Μα τι να ξέρουνε κι αυτοί, καλύτερα από 'μας;

Οι μήτρες οι δικές μας δεν γεννούν μωρά,

παρά μονάχα φυλακίζουν όργανα σκληρά,

που ηδονή ζητούν βεβιασμένα.

Οι κόλποι μας γεμίζουνε με αίμα και υγρά

και το βλέμμα μας μ' ακόμα πιο πολλά.

Τι να ξέρουνε κι αυτοί καλύτερα από 'μας,

που αγοράζουμε με το κορμί την αγκαλιά τους,

που λαχταράμε την καρδιά τους να ακούσουμε,

σαν ξαπλώνουμε στο στήθος τους, για λίγο;

Κι έτσι,

γίναμε στη συνείδησή Τους,

οι γυναίκες της μίας βραδιάς.

26.1.2010

Ν.Μ.Σ.