Νυχτερινά Ξεκαθαρίσματα

Μ' έκαψ' η αλήθεια σου

κι είν' η πρώτη που μοιράζεσαι μαζί μου.

Σ' ακούω να μιλάς για πάθη κι αμαρτίες

κι εγώ ένας κόκκος απ' την έρημο αυτή.

Συμβάλλω στην πραγμάτωση 

που ορκίστηκα πως δεν θα 'ρχότανε ποτέ.

Με ξεφτισμένη ηθική 

και τρύπες στα σημεία επαφής,

σαν το παλιό μου τζιν.

Οι άλλοι ευτυχισμένοι ζουν, 

μέσα στην άγνοια που έφτιαξες γι' αυτούς,

ώρες περασμένες της νυκτός.

Κι εμείς,

ξεκαθαρίζουμε ξανά,

χωρίς φινάλε.

Αποκαλύπτεις τις προθέσεις μιας χαμένης ευκαιρίας

και μ' αφήνεις με μια πρόταση.

Χωρίς αποδοχή.

Πόσους αιώνες άραγε κρατάνε οι στιγμές μας;

25.1.2010

Ν.Μ.Σ.