Λοιπόν 

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες,

αλλά τα δέντρα γιγαντώνονται εντός μου.

Μορίν,

το μάθημα που έπρεπε, δεν πήρες

και τώρα ο δρόμος μας

αγκάθια είναι στρωμένος.

Πάψε.

Για επιλογές, 

αποδοχές 

και σταυροδρόμια,

δεν θέλω πια να μου μιλάς.

26.11.2012

Ν.Μ.Σ.

Καταρα-κτης

Ακροβατώ

στον ουρανό που ξόδεψα,

στη γη που μου δανείστηκε.

Και μετά,

μετά χαρίζομαι

στους ευσεβείς μου πόθους, 

με μια λαχτάρα ξέφρενη,

πιο ζωντανή κι απ' το νερό.

18.11.2012

Ν.Μ.Σ.

Μακρυά σου

Δεν είναι πλούσια η κόμη μου,

ούτε οι τσέπες μου είναι.

Πιότερο θυμίζω αρσενικό 

 - κάτι από τρανς - 

με τακούνια,

να μην ξεχνούν οι γύρω μου το φύλο.

Απ' την οργή τους, μέθυσα 

και μεταλλάχτηκα

μακρυά σου

τα νυχτολούλουδα δεν μου ψιθυρίζουν πια

ανείπωτες κουβέντες.

Μελάνιασαν τα νύχια μου

κι έφτασε κόκκαλο η υγρασία.

Mου λείπεις.

Τόσο μακρυά σου πια

δεν ξέρω ποια είμαι.

19.10.2012

Ν.Μ.Σ.

Nα με ξεχάσετε, 

να σας ξεχάσω, 

να βουτηχτούμε στη λησμονιά,

 σα να 'ναι αμαρτία.

Βραδινό

Με νότες θα σου μιλήσω.

Θα σου πω για ανταρσίες κενοτάφιες,

για μυστικά που τρέχουν 

απ' τα αυτιά ανθρώπων με ραμμένο στόμα,

για ξακουστούς παράδεισους

και κολάσεις άσημες.

Κι ύστερα θα πάρω υγρό 

-σάλιο με δάκρυ-

θ' αλείψω τις πληγές

και θα ξεπλύνω τα μαλλιά σου.

Έρο,

να σωπάσεις μη βιαστείς ξανά.

7.9.2012

Ν.Μ.Σ.

Επιθυμία

Σε κάστρα από άμμο θα 'θελα να ζω,

φτιαγμένα με λατρεία ανείπωτη

κι εγωισμό μηδέν.

Μα οι θάλασσες σιωπούν

κι ο πηλός μου,

σε σχήμα ακατέργαστο ρεμβάζει.

29.8.2012

Ν.Μ.Σ.

Ανναμονη

Φασκιωμένος ο έρως στο σεντόνι.

Μια ιστορία

σ' ένα μπαλκόνι θα θυμάμαι μόνο.

Κι όλα τ' άλλα, 

δυο πυραμίδες θαμμένες στην άμμο.

Δεν έχω ρώμη

κι όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ' απελπισία.

Τι τυραννία οι εμμονές!

Με κούρασαν οι αναμονές

κι η Άννα παραπαίει.

17.8.2012

Ν.Μ.Σ.

Ξεγυμνώματα

Πριν ξεγλιστρήσει απ' τα δάχτυλα το φως σου,

μοναδικά, για σένα θα ξεγυμνωθώ.

Η κόκκινη ραγάδα στον δεξιό μηρό και το πεσμένο στήθος,

να σε γνωρίσουν καρτερούν.

Για μια φορά μονάχα θα φανούν

όλες της ύπαρξής μου, οι αδυναμίες.

  

Θα είμαι η εικόνα που ίσως ήλπιζες να δεις – ίσως και όχι.

Κι ύστερα,

αν ασπαστείς το αγαπημένο μου σημάδι,

θα ψυθιρίσω λέξεις άγνωστες στον κόσμο.

Και τα φαντάσματα σ' εκστατικό χορό,

μ' εμάς στη μέση,

θα σε ζηλεύουν που δεν ρούφηξαν χυμό απ' τη θηλή μου.

Μη δίνεις σημασία.

Στην αλήθεια, θεατή μου σ' επιλέγω.

Μ' αν δεν τη δεις,

ίσως μια θέση κάπου εκεί, φυλάσσεται για σένα.

4.7.2012

Ν.Μ.Σ.