E

Εγώ για Εσένα.

Εσύ για Εμένα

Κι οι δυο μαζί για το Εμείς.

Είναι δικό μου;

...γιατί είμαι στον έρωτα παιδί εγωιστικό κι όλα δικά μου τα θέλω. Εσύ, δικός μου. Το χέρι το δεξί σου, δικό μου. Το αριστερό σου πόδι, δικό μου. Το μυαλό σου, η σκέψη σου, δικά μου. Η φλόγα ανάμεσα στα πόδια σου, δικιά μου μόνο. Η αγκαλιά σου, δική μου. Ο χτύπος της καρδιάς σου, δικός μου. Το χαμόγελό σου, δικό μου. Τα μακριά σου δάχτυλα, δικά μου. Τα όνειρά σου, δικά μου. Όχι δικά σου. Όχι κανενός άλλου.

Είναι; 

Ματαιοπονίες

Πρωτόγαλα μου στάζουν οι θηλές

κι ας πέθανε στον τοκετό η Ελπίδα. 

Είναι το στήθος μου γεμάτο κρίνα.

Πασπάλισα με ζάχαρη,

ο Ήλιος να βυζάξει,

μήπως ξεφύγει απ' το γήρας του καιρού.

Πόσο λαχτάρησα το φως ν' αγγίξω!

Τώρα που οι αχτίδες λιποτάκτησαν ξανά,

στων σκοταδιών το ξημέρωμα θα ελπίσω

και στο ημέρωμα μίας Σελήνης στρίγγλας.

14.10.2010

Ν.Μ.Σ.

 

Πες μου. 

Πώς μπορείς να απωθείς, ό,τι πιο πολύ ποθείς;

Αποπλάνησέ με.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Μπορείς...;

Αχ,

πώς μ' αρέσουν οι απαγορευμένοι καρποί!